Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, για να επικοινωνούν οι κάτοικοι των δύο οικισμών σ’ όλες τους τις καθημερινές ανάγκες, χρειαζόταν μία γέφυρα. Γι’ αυτό το πρώτο τους μέλημα ήταν η κατασκευή του σημερινού γεφυριού. Το χωριό κόβεται στη μέση από το Δοτσικιώτη παραπόταμο του Βενέτικου, που κατεβαίνει από τις πλαγιές της Σκούρτζιας και τις άλλες χαμηλότερες χαράδρες, το ενώνει ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι.
Είναι ένα κτίσμα λαϊκότροπης Ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής, μονότοξης καμαρωτής μορφής, όπως είναι όλα ή καλύτερα τα περισσότερα σωζόμενα γεφύρια της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας, που κατασκευάστηκαν στους δύο τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας.
Το πότε ακριβώς κτίστηκε, δεν γνωρίζουμε. Πιθανολογείται, χωρίς να τεκμηριώνεται, ότι κτίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, και μάλιστα κατά το 1804,σύμφωνα με μια πληροφορία,που καταγράφεται στο ημερολόγιο για τα Γρεβενά του 1996.
Η προφορική παράδοση δέχεται ότι το γεφύρι κτίστηκε στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, μετά το Ναό του Αγίου Αθανασίου, του οποίου η κατασκευή περατώθηκε το έτος 1865.
Όσο για το άλλο σωζόμενο κτίσμα, το Ναό του Αγίου Αθανασίου, έχουμε ακριβή ημερομηνία κατασκευής, το καλοκαίρο του 1865,χαραγμένη στο υπέρθυρο της κύριας εισόδου του Ναού.
Η αγιογράφηση της εκκλησίας είναι έργο Σαμαριναίων αγιογράφων, τα ονόματα των οποίων αναγράφονται στις φορητές εικόνες του Τέμπλου,στις εικόνες του Άμβωνα, στη θαυμάσια τοιχογραφία της Κοίμησης της Θεοτόκου επάνω από την είσοδο που χωρίζει τον κυρίως Ναό από το γυναικωνίτη.
Ο Ναός καλύπτεται από αγιογραφίες των μεγάλων πατέρων της εκκλησίας στην Κόγχη, πίσω από την Αγία Τράπεζα, με τους τέσσερις ευαγγελιστές επάνω από τους τέσσερις κίονες του κυρίως Ναού, καθώς και με την εικόνα του Μεγάλου Αθανασίου, στην Κύρια είσοδο. Οι φορητές εικόνες, μικρού και μεγάλου σχήματος, έχουν όλες καταγραφεί από την Υπηρεσία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής παραδίδεται ότι είναι μεταγενέστερο από τον Άγιο Αθανάσιο κτίσμα, αγνώστου ημερομηνίας κατασκευής. Πάντως στο τέμπλο του διασώθηκαν εξαίρετες μεταβυζαντινές εικόνες, έντονης ασκητικής επίδρασης, σε αντίθεση με τις εικόνες του τέμπλου του Αγίου Αθανασίου που η διαφορά στη τεχνοτροπία τους είναι αισθητή και καταφανής, ιδίως στις προσωπογραφίες.
Κατά την παράδοση ο ναΐσκος της Αγίας Παρασκευής κτίστηκε στο χώρο το σημερινό ύστερα από την επανειλημμένη εμφάνιση της εικόνας της Αγίας Παρασκευής στη θέση αυτή.
